At Binenin Kılıç Kuşananın

Zeki ORDU zekiordu.zekiordu@gmail.com

Her şeyin refranduma odaklandığı bu zamanda şurdan burdan yazı yazmak nasıl bir iş bir de bana sorun.

Herkes gibi ben de az çok siyasetin bir kulağından çektim. Yani okur yazar her vatandaş kadar ben de bir şeyler okudum, duydum. Etrafımda “ülkeyi kurtaran” onca adam varken bana ihitiyaç düşer mi bilmem.

Ortalıkta insandan çok “evet hayırcıların “ bulunduğu şu anlarda konuşacak kişi arıyorsunuz.

Siyasetin kendi çarkı kendi mecrasında dönerken ticaretin çarkı da kendine göre dönüyordu. İşin içinde para olunca yara büyüyordu.

Bir ara yolum bir işyerine düştü. Okullar yeni açılmıştı. Biz de öğrencinin karşısına çıkacak bir kıyafet bakalım diye düşünürken kendimizi bir mağazanın içinde bulduk.

Doğrusunu söylemek gerekirkirse korkularla girdim içeri. Hani “Elini veren kolunu kaptırır” diye bir söz vardır. Ben de ondan dolayı biraz çekindim. Çünkü sizin bir şey almayacağını sezen vatandaş şekil olarak takla atmasa da laf ile sizi canınızdan bezdirebilir. Dedik ya işin içinde para var.

Korkularımı bir yana bırakmadan ve titrek ayaklarla içeri girdim. Her zamanki gibi “velinimet” durumunda olan bana güleryüzlü bir hoş geldin denildi. Daha sonra ne arzu ettiğime dair cümleler kuruldu.

Biz daha mekana alışamadan bu sorulara cevap verecektik ve zor bir hal ne için geldiğimizi açııkladık. Beni hemen benim ihtiyaç olarak gördüğüm kıyafetlerin satıldığı yere götürdüler. Önce tarzım ve yaptığım işi soruldu. Buna bir de ilerlemiş yaş ilave edilince üç özelliği bir arada bulunduran “şeyi” bulmak o kadar kolay olmadı.

Nihayet bir tanesine karar verdik. Ancak bu sırada hiçbir baskı altında kalmamam, “Şunu da verelim mi, bu da yeni ürün” gibi lafları işitmedim. Aslına bakılırsa şaşırdım. Daha başka neler alabilirim diye düşünürken bile satıcının müşteriyi rahatsız etmemesi alışılmış tüccar davranışı değildi.

Ben bir iki şeye daha baktım.

Sadece baktım.

Sorulara kısa ve net cevaplar aldım.

Böyle bir satıcıyla ilk defa karşılaşyordum. Daha sonra İsminin Erol Türk olduğunu öğrendiğim müessese sahibi bir alıcıyı zorda bırakmayan bir özelliğe sahipti. İstese bana başka bir ürün daha satabilirdi.

Ben ister istemez aklıma yazdığım bu kişiyi belki aylar sonra kaleme almış oldum. Bu kadar gündemin bollluğuna kapısında Süvari Giyim de yazan ve muhtelif tanınmış markalarının ürünleri satan bu kişi bir teşekkürü hak etti bence.

Kimbilir Erol Türk benden sonra kaç kişiye daha ürün tanırken onları zorda bırakmamak için titiz davrandı?

Eh ne demiş atalarımız, “At binenin, kılıç kuşananın.”

Bu söz Süvari Giyim ismini görünce aklımıza geldi. Erol Türk’e bol kazançlar diliyorum

Sahi ne olacak bu memleketin hali?

Evet mi hayır mı verceğiz?

Onu da siyaset bilimci arkadaşlar yazsın. Biz ne yiyeceğiz, ne giyeceğiz onu düşünüyoruz.