Çayla Sohbeteler 26

Zeki ORDU zekiordu.zekiordu@gmail.com

Ey çay!

Bir yapımcı duysa kesin “Çayla sohbetler” adlı bir dizi film çekmeye karar verirdi. Ardımızda 25 yazı bıraktık. Hâlâ devam ediyoruz.

Biliyor musun dert dinlemek bile maharet.

Hiç katkısı olmasa bile sadece seni dinleyecek bir şeyler bile insanı rahatlatıyor.

Sen dinliyorsun. Yapın itibariyle cevap veremezsin ama yanındakine yakınlığını hissettiriyorsun. Diyelim anlatan kişi çok neşeli. Seni bardağa koyarken bile neşesi belli oluyor. Senin tadın daha bir faklılaşıyor.  Şekerin olmuş veya olmamış hissetmiyor muhatabın.

Sanki sevinilecek şeyi beraber yapmışsınız gibi. Aslında seni bir neticenin sonunda arıyoruz biz. Mesela bir kızgınlığın, bir üzüntünün, bir neşenin…

Bazen bir şeyleri planlarken bile bütün dünyadan kopup sadece seni bulunduruyoruz yanımızda.

Sen yine bildiğinden şaşma. Kedere de, neşeye de arkadaş ol. Kâh anlatıcının neşesi artsın, kâh üzüntüsü hafiflesin.

Varlığın bile katkı sağlıyor çay efendi.

İki de bir sana “efendi” dememe içerliyorsun biliyorum. Sanki seni hafife alıyormuşum sanıyorsun. Hiç de öyle değil. Sen olmasaydın efkârımızı nasıl dağıtırdık biz?

Tamam, havalanma hemen.

İki övgü dolu söz ettik diye şımarıyorsun.

Nazın da çekiliyor yine de…

Bu gece de bu kadar yeter.

Yarın görüşürüz yine.