Çayla Sohbetler 19

Zeki ORDU zekiordu.zekiordu@gmail.com

İnsanın yalnız kaldığında sohbet edeceği “şeyler” olması lazım. Yoksa kendi kendine sıkıntıdan patlar.

Çok kişi bilir ki çay en güzel sohbet arkadaşıdır insanın. Sizi dinler. İyi bir sırdaştır. Dinler dinlemesine de siz ona her şeyi anlatır mısınız? Sanmıyorum. İnsanın kendinden sakladığı şeyler de olabiliyor.

Neyse bu gece yine dert ortağım çay olacak. Biliyorum bana sitem edecek yine. Hep yalnız kaldığında beni arıyorsun diye. Haklı. Haklı ama insan zaten yalnız kalınca dertleşecek birini arar.

Çaya bu gece sağlık ve ayrılık üzerine bir şeyler anlatmak isterdim ama iki konu da çok ağır. Sağlık başlı başınca bir konu. Kanuni’nin “Olmaya devlet cihanda bir nefes sıhhat” gibi demesi boşuna mı? Koca cihan hükümdarı böyle dedikten sonra.

Ayrılık ise çok boyutlu…

Yardan, yarandan; vatandan, mekândan; işten, aştan; makamdan, istikbalden; istiklalden, kendinden…

Büyük şairlerimizden Neşati:

Gittin amma ki kodun hasret ile canı bile

İstemem sensiz olan sohbet-i yaranı bile

Yani Türkçeden Türkçeye tercüme edersek:

“Gittin; fakat canı hasretle beraber bırakıp gittin. Ben, sensiz olan dostlarla solan sohbeti bile istemem.”

Yani aşağı yukarı tercümesi böyle.

Daha sonraki akşamlarda konuşuruz bunları uzun uzun.

Derin konular için vaktin çok olması lazım. Biz birkaç saate ne sığdıralım değil mi?

Yahya Kemal bir şiirinde: “Ta ki Mecnun bitirir nutkunu Leyla söyler” demiş.

Şimdi ben susunca sen konuşacak mısın yani.

Sanmam.

Her ne kadar lisan-ı hal tercüme istemez ise de çay anladı beni.

Eyy çay! Ben seni bardağa, içimi de sana dökeyim. Olur mu?

Olur olur…