son haberler

Dünya Kadınlar Günü ve ‘Mutluluk’ – 1

Yayınlanma Tarihi: 6 Mart 2014 okunma

Semra YİĞİT smryigit@gmail.com

Bir gün sonra 8 Mart Dünya Kadınlar Günü. Ülke kadınlarının çektiği acıların ağırlığıyla giriyoruz 8 Mart’a. İnsan yaşamının böylesine hiçe sayıldığı, kadınları gözünü kırpmadan boğazlayanların elini kolunu sallayarak dolaştıkları, şu veya bu şekilde kadın ölümlerinin hazırlandığı bir coğrafyada hangi kadın hakkından söz edilebilir?.. Görünen o ki bugünün Türkiye’sinde kadın hakları mücadelesi yalnızca iki maddeye indirgenmiş durumda: Kadına yaşam hakkı tanınması ve kadına yönelik şiddetin durdurulması. Geldiğimiz nokta bu. Dünya Kadınlar Günü dolayısıyla gündeme getirilen kadın sorunlarına bakıyorum da bizim gerçeğimizle pek örtüşmüyor. Türkiye kendine has özel bir gün belirlemeli! Mesela Ayşe Paşalı’nın öldürüldüğü tarih, “Kadın da yaşama hakkına sahiptir” temalı “Kadınlara Yaşam Hakkı Günü” olarak kabul edilebilir!

Bir haber okuyorum gazetede; yüreğim kanıyor, öylece donup kalıyorum. Yaşanan onca acı olaydan sonra bile insanı derinden yaralayabilen bir etkiye sahip. Şunu anlatıyor sözcükler: “2010 senesinde gözaltında işkence gördükten sonra intihar eden ODTÜ mezunu Onur Yaser Can’ın annesi Hatice Can dün intihar etti.” İşte hem bir çocuğa hem bir kadına uygulanan şiddetin haberi. Bu öyle bir acı ki anne yaşama daha fazla tahammül edemiyor. “Kişi bütün yüreğiyle ancak çocuğunu, bir de eserini sever” diyor Nietzsche; yani en çok emek verdiği şeyi. Onur’la annesinin birlikte çektirdikleri fotoğrafa bakıyorum; tarifsiz bir keder, umutsuzluk, çaresizlik ve öfke duyuyorum. Bu kaçıncı çocuk, canından edilen?.. Bu kaçıncı anne, ocağı söndürülen?.. Oysa bir hayattan daha değerli hiçbir şey yok yeryüzünde. Ve bir çocuk o kadar zor büyüyor ki!

İşte bizim kadın gündemimiz bu: Kadınların ve çocukların yaşam haklarına yönelik şiddetin acilen durdurulması.

Bilen biliyor ama Türkiye’de büyük çoğunluğun, Dünya Kadınlar Günü’nün kaynağına dair pek bir bilgiye sahip olduğu kanısında değilim. 8 Mart’ı çoğu kadın doğum günü, sevgililer günü tadında kutluyor. Tabii birçok kurum ve kuruluş, günün anlamına uygun birtakım etkinlikler düzenliyorsa da bu bilinç geniş kitlelere henüz ulaşabilmiş değil.

Önce Dünya Emekçi Kadınlar Günü, daha sonra ise Dünya Kadınlar Günü olarak kutlanmaya başlanan bu günün tarihçesini kısaca hatırlayalım: 8 Mart 1857’de, yani bundan tam 157 yıl önce Amerika’nın New York kentinde 40.000 dokuma işçisi, eşit işe eşit ücret, çalışma süresinin günde 16 saatten 10 saate indirilmesi ve insanlık dışı çalışma koşullarının düzeltilmesi talepleriyle greve gidiyor. Ancak polis işçilere saldırıyor, çok sayıda kadını fabrika yönetiminin de yardımıyla fabrikalara kapatıyor ve ardından yangın çıkıyor. Fabrika önünde kurulan barikatları aşamayan işçilerden, kimi kaynağa göre çoğu kadın 129 işçi, kimi kaynağa göre ise 129 kadın işçi bu yangında can veriyor. Olaya Amerikan basınında hemen hemen hiç yer verilmezken tüm gizleme çabalarına rağmen işçilerin cenaze törenine binlerce kişi katılıyor.

Kadınlar Günü ilk defa Amerika’da, 1909 yılı şubat ayının son pazar günü, Amerikan Sosyalist Partisi’nin çağrısıyla kutlanıyor. O gün yapılan törenlerde kadınlar seçme ve seçilme hakları ile çalışma koşullarının iyileştirilmesi taleplerinde bulunuyorlar. Ancak bu kutlamalar uluslararası bir nitelik kazanamıyor. 1910 yılında Danimarka’nın Kopenhag şehrinde yapılan 2. Enternasyonel’e bağlı Uluslararası Sosyalist Kadınlar Konferansı’nda, Almanya Sosyal Demokrat Partisi önderlerinden Clara Zetkin, 8 Mart 1857’de ölen kadın işçilerin anısına kadınlar için bir mücadele günü belirlenmesi önerisini getiriyor ve bu öneri oybirliğiyle kabul ediliyor. Her ülkenin sosyalist kadınlarının eş zamanlı olarak düzenleyecekleri etkinliklerde, esas olarak kadınların seçme ve seçilme haklarına sahip olmaları, kadın-erkek eşitliğinin sağlanması, emperyalist savaşa karşı mücadele edilmesi konuları gündeme taşınıyor. Başlangıçta kesin bir tarih belirlenmemekle birlikte bu anma ve mücadele günü etkinlikleri her zaman ilkbaharda yapılıyor. 8 Mart tarihinin Dünya Emekçi Kadınlar Günü olarak belirlenmesi ancak 1921’de Moskova’da yapılan 3. Uluslararası Kadınlar Konferansı’nda gerçekleşiyor. 16 Aralık 1977 tarihinde ise Birleşmiş Milletler Genel Kurulu, 8 Mart’ın Dünya Kadınlar Günü olarak anılmasını kabul ediyor fakat internet sitesinde, kutlamanın New York’ta ölen işçilerin anısına yapıldığı bilgisine yer vermiyor.

Devam edecek…

Siz de yorum yapın, görüşlerinizi belirtin.

Yazarın Diğer Yazıları

Yazarın tüm yazıları.

Her Şey Tatsız Tuzsuz

5 Mart 2020 okunma
Benim deniz kokulu, yosun kokulu, ıhlamur kokulu kentim. Güneşli umutlarım, gri hüzünlerim, zifiri karanlık korkularım… Yağmur gibi yağan sevinçlerim, öksüz kederlerim ve dindirilemez öfkelerim… En derin, en acımasız terk edilmişliklere seninle direndik ve... Devamını Oku

Yol, Yolculuk, Bir Avuç İnsan ve Einstein

30 Kasım 2018 okunma
“Alıp başımı gitmek. Atsız arabasız/ Alıp başımı düşlerin çıkmazından/ Karışmak taşa toprağa. Yolculuk…” (Rıfat Ilgaz) Oldum olası severim yolculukları; en çok da otobüs yolculuklarını… Hızla geriye akan manzarayı seyrederken düşüncelere... Devamını Oku

Hüzün, Melankoli ve Şiir

12 Aralık 2017 okunma
Son zamanlarda bir garip hüzün dalgası arada bir yoklayıp duruyor beni. Bu da neyin nesi? Nereden çıktı şimdi bu hüzün? Tüm olumsuzluklara rağmen kendimi bile hayrete düşürecek kadar umut dolu değil miyim ben?.. Françoise Sagan’ın bir çırpıda okunuveren o... Devamını Oku

Bir Şenay Varmış… Meğer Hayalmiş

10 Mayıs 2017 okunma
“Nedir acelesi ecelin? Daha bitmeden yaşama sevincim.” (Halide Edip Adıvar) Benim dünyalar güzeli melek kardeşim, senin hakkında yazacağım nereden gelsin aklıma. İnsan bu kadar iyi, bu kadar güzel, bu kadar hayat dolu olur da, hiç bu kadar yakın durur mu... Devamını Oku

Özlem

1 Aralık 2016 okunma
En yakıcı duygulardan biridir özlem. Kimi için sıla, kimi için sevgili; kimine göre çocuk, kimine göre ana-baba-kardeştir. Şarkılar onu söyler, şiirler onu haykırır. Özlemi yazar öyküler, tablolar onu resmeder. Özlem değer vermektir, sevmektir özünde.... Devamını Oku

Hayatın İçinden

15 Nisan 2016 okunma
Mevsimler her ne kadar eskisi gibi olmasa da yine de geliyor bahar, yine de geliyor yaz. Doğa yeniden canlanıyor ve kuşlar bir başka ötüyor bu mevsimlerde. Fındık bahçelerinde dolanırken “Yine yeşillendi fındık dalları” türküsünü hatırlarım hep. Fındık... Devamını Oku

Sahi, Öğretmenlere Ne Oldu Böyle?..

3 Mart 2016 okunma
Belediye hoparlörünün tiz, gıcırtılı sesi ortalığı kaplıyor. Kadın görevli, bir konferansın anonsunu yapıyor: “Ahir Zamanda Kadın konulu konferans bugün…” Doğru mu duydum acaba? Ahir zamanda mı dedi? Neyse ki anons ikinci kez tekrarlanıyor. Pür... Devamını Oku

Arkadaşımın Mektubuna Cevap (3)

10 Şubat 2016 okunma
10 Şubat 2016 Canım Arkadaşım, Biliyorum, cevabım epeyce gecikti. Fırsat bulup yazamadım bir türlü. Kusura bakma n’olur. Yazın ortalarına doğru almışım son mektubunu. Okullar tatildeyken yani. Kıskançlık konusunda kalmışız. Düşüncelerine katılıyorum... Devamını Oku

Biri Bana Bunları Açıklayabilir mi?..

7 Ocak 2016 okunma
Karın bembeyaz aydınlığı salonun her tarafına yayılıyor. En kuytu köşeler bile ışık içinde. Yumuşacık, lapa lapa yağan karı seyrediyorum camdan. Uzun zamandır bu kadar yoğun bir kar yağışı görmemiştim. Kalınlığı en az elli santimetreyi buldu.... Devamını Oku

Arkadaşımdan Mektup Var (3)

9 Temmuz 2015 okunma
Sevgili Semra, Her şey yolunda mı, iyi miyim, kötü müyüm, inan ki ben de bilmiyorum. Hayatım birden bire değişti. Şahin yurtdışına gidiyor… gitmek zorunda. Aniden ortaya çıkan bu duruma uyum sağlayamadım henüz. Duygularım bir o yana bir bu yana gidip... Devamını Oku