ÜNYELİ ÂŞIK ÇIRA: Cevizdere’de Çöp- Yangını

Misafir Kalem unyetv@unyetv.net

Ünyeli Çıra yine yandı kül oldu

Acıdan türkü yaktı, bülbül oldu,

Zehir koyanları söyledi, acı oldu

Bin defa söyledi, hacı oldu

Bir vicdanım var susmaz dedi, Çıra

Zorba duymasa da yoksul duyar

Gelir içimden keder, bülbül olup öter

Durumum vurulmuştan beter

Gelirler Cevizdere’ye çöplük kurarlar

-Nasıl görmeyim?

Doğru bildiğimi nasıl söylemeyim!

Çöp kokar-akar, zehirler, çirkin olur

Yeniler eskir-temizler kirli olur

Suların üstüne dökerler çöpü

Kargalar-akbabalar yer lüpü

Sinekler, fareler,  gelir

Ak-duru sulara akar, çirkin olur

İşte böyle! Vicdanım sızlar!

Çıra gibi yanarım

Bu derdi halka ben

Anlatamam sanırım

Görürüm, duyarım, rûhum inler

Dağlar-taşlar dinler

Toprak-su inler

Görürüm çöpü, görmezden mi geleyim

Ben size değil, vicdanıma köleyim!

Vicdan, susmayan bir şeydir

Heydir vicdan heydir

Keydir gerçekleri keydir

Susan vicdâna vicdan mı denir

Sırtında yumurta küfesi mi var susarsın

Yaban-arısı mısın ki bal yapmazsın

Keder yağmur olsa ıslanmazsın

Timsah gibi ağlar, çamurda yatarsın

Çıkar, çıkar, çıkar…

İnsan, insanlığından çıkar

Bu çıkar gözlerini yakar

Bu çıkar vicdanları yakar

Vicdanından cüzdanını çıkar

Cüzamlı olursun rûhen

Alatenli- kara vicdan taşıma

Erdemlerle donat fiilini

Yiyeceğin bir çorba azıcık ekmek

Nedir zorun bu kadar mal-para

Haksız para-hukuksuz mal

İnsanı eder kapkara

Uyan dedim gaflet uykusundan, uyanmadın,

Çık dedim Gayya Kuyusundan, çıkmadın

Şu vicdanını sula, yeşersin, dedim, bakmadın

Taşlık-tarla, verim yapmaz, çalsan, kuru-gitarla

Ey Âşık bunca söyledin de kim duydu

Güzel söylemek, hakça bir huydu

Öyle doğru söyledin ki gerçekler buydu

Çiçek açtı yoksulun gözlerinde bahar

Ey Çıram! Sen bu sevdâ ile daha çok yanarsın

Aşkın nârıyla bir od’unla bin fırın yakarsın

Aşkın mumu aydınlatır evreni

Sevgiyle ışıt, erdemle donat çevreni

Sen söyledin, Çıra’n yandı da n’oldu?

Yalana alışan doğruya mı uydu?

Olsun! Dinlemeyen dinlemesin–

Var ki, sonradan,  -yüzlüce- inlemesin—

Vaktiyle hak’için bağırmayan,

Sonradan ağlamasın yalandan

Farkı yoktur yılandan çıyandan

Riyâkâr yüzünü meydanda ünlemesin

Zulmeden zulmüyle ağarmasın

Kara vicdanını aka saydırmasın

İyiyim diye bizi kandırmasın

Ettiğin hıyanet hak dostuna, elli oldu

Münkir-münafık Hak Postunda belli oldu

Bölüm 1