‘Baba’ Şiirler Ağırlığı vardır her şiirin.Anneden aldığı ince bir ağırlığı.Babadan aldığı yorgun ve sessiz bir dağ gibi duran bedeninden fışkıran ağır ve ağrımış gözleri ve elleri.Şiire vurduğunda her ikisini birincisinde hep yüreğim cız eder,ikincisinde ise nereye akacağını bilemez.En ‘baba’ mısralar işte böyle bir anlık hep […]
“şiirin zarif çocuklarına…” alnında, bir mızrak boyu sökün etti şafak alnında, kırmızı atlar koşuyor yürekli bir ukbaya doğru… cılız bir odada titredi ezana açılmış ışığın yalımında gözleriniz bebekler uyandı içinizde bebekler masallara doğru bebekler uyandı içinizde cennetin anne kokusu sokakta bebekler uyandı içinizde bir […]
Yağmurun ve Çocukluğun Potasında Yerel Sözcükler Şeref Bilsel’in giriş yazısında belirttiğine göre Karadeniz’de bugün de sözlü kültürün egemenliğini devam ettirdiğini görmek mümkündür. Folklorik öğelerin canlı birer anıt gibi durduğu genellikle denizden uzak ve engebeli iç bölgelerde, dışa kapalılık ve sanayileşememe söz konusu olduğu için bu […]
“Beni en çok yağmurlar taşır geçmişe…”(Şeref Bilsel) Karadeniz’de Çocuk ve Oyun Karadeniz çocuğunun-uşağının- dünyasında oyun,hayal gücünün yağmurundan damıtılmış bir şiirdir.Doğayı,insanları ve kendini keşfetme sürecinde hayal gücünü devindirme çocukluğun oluşturulmasında bir varlık sebebidir.Her çocuğun doğaya ve insanlara bakış açısı ve yaklaşımı farklıdır ama çocukluğun kritik zamanlarında […]
“Korkunç bir mevsimdi çocukluğum.” (Cahit ZARİFOĞLU) Giriş:Çocukluk,Zaman ve Yağmur Çocukluk,insanın ana yurdudur.Annenin ve zamanın doğurduğu en yalın şiire evrilen bir yaşam ülkesidir çocukluk.Zamanın taşırdığı ve gelgitlerinin insanı oradan oraya savurduğu mevsimlerimizde tek sığınağımızdır kirli kalmayan.Yüreğini hangi kuşa emanet ederse etsin rüzgarın yine kalbine […]
Sadece Biz Varız Güzel… Eşe ve sevgiliye yazılan mısralar arasında gezinirken Turgut Uyar’ı da unutmamak gerekir.”Kan Uyku” adlı şiirinin ilk iki dizesini eşime okusam acaba bana ne der diye merak etmiyor değilim.Eşe ve sevgiliye yazılan şiirlerde şiirin gerçeklikle ilişkisindeki mahrem ve büyüleyici ayrıntılar daima merakımı […]
Osman Aziz Yeşil’in somut gerçeklikleri fotoğrafladığı kareleri, Edip Cansever’in meşhur “Yerçekimli Karanfil” adlı şiirinin son iki mısrasını faklı bir okuma çabasına iletiliyor beni: “Bak nasıl, beyaza keser gibisine yedi renk Birleşiyoruz sessizce. “ Yeşil’in insanları farklı yaşam gerçeklikleri etrafında zengin imgelere göndermeler yaparak yaşıyorlar her […]
Yaratıcı imge, doğanın devinim halindeki çoğul görüntülerini zihinsel perspektifte çoğaltma sanatıdır.Bu yüzden olsa gerek fotoğraf devinimdeki imgeyi yakalamaya çalışırken şiir devinimdeki imgeyi sözcüksel bağdaştırmayla anlık görüntüleme sanatıdır.Sonuçta her şey anlıktır;içe doğar,oluşur ve ifade edilir.Ne kadar da farklı iletişim biçimlerini kullansalar da fotoğraf ve şiir zihnin […]
1.Dersi derste öğrenmek Öğrencilerimize hep nasihat ederiz ya “Dersi derste öğrenin.” diye.Aslında kuru zikir bu.Öğrencinin başka bir seçeneği yok ki canlı kanlı öğretmenin karşısında dersi öğrensin.Ders dışında seçenekler çok son on yıldır öğrenme konusunda.Artık öğrencilerin bahanesi bile kalmadı.Aslında dersi dersin dışında öğrenmenin bir yolu var.Bu,en […]
Açtı gözlerini çocuk:ev.Kapadı gözlerini çocuk:.ev.Gözleri yakın yıldızlara değdi. “Çocuğun üstüne döküldü” “boşlukta dönen yıldız” Çocuk, rüyasın-da aydınlık anneler gördü.Çocuk, rüyasın-da masallar emdi. Açtı ellerini çocuk:yuva.Kapadı ellerini çocuk:yuva.Parmakları uzak ateşlere değdi. Gecelerin yüksek ateşlerin-de çocuk hep anne sütünden emdi. “Çocuğun üstüne döküldü” ışıklı gülümser sıcaklıklar. […]