Cevizdere’de Çöp- Yangını

Misafir Kalem unyetv@unyetv.net

ÜNYELİ ÂŞIK ÇIRA:  Cevizdere’de Çöp- Yangını

Bölüm 2

Ettiği kötülükten iyilik görmeyesin

Çöp ile yaşa kömür ile gömül

Sürmeyesin insanca bir ömür

Fakîri inleten gül bahçesi görmesin

Güvercin kanadı kırar, kanaryayı keser

İyiyim-hasım diye racon keser

İyilik-erdem doğrar

Eren gönülleri yorar

Sonra n’oldu bana diye sorar

Bülbülü doğrarsın

İkide bir tekkeye de uğrarsın

Vay riyâ vay

Hoy riyâ hoy

Bülbülün yuvasını yıkan çöpe yol yapar

…mış derler

Güvercinin kanadını kıran

Çöpe buyur eder

…miş derler

Zâlime yardım eden

Zulme ortak olur

…muş derler

Cevizdere Türküsünü bilmeyenler

Halkın ve Hakkın lânetiyle inilerler

Aynaya bakıp kendi çirkinliklerini

İz(i)lerler…

Dağlardan gelen  kendi seslerini

Garga gaklıyor

Diye söylerler

İşte böyle…

Derin ve ağırdır sözler…

Sözlerdeki gözler

Tanıktır zamana…

Rüzgâr çıkmış gibi sarsılsın sözler–

Yer oynasın hareket var gibi–

Sular çağlasın coşsun

Irmaklar denize koşsun

Hakkına sahip çıkan beydir

Hakkını doğru söyleyen

Türkü söylemişçe olur

Ağlayan inleyen âh eden ilenmiş de olur

Halkı dinlemeyip çöp getiren ya nice olur?

Nasıl görmezler bu vicdan kaldırmaz işi

Nasıl iyi gösterirler bu kötü işi

Dillerine n’olmuş, gözlerine n’olmuş?

N’olmuş kulaklarına bunların?

Yıkılmış mı adâletin terazileri?

Devrilmiş mi  vicdan ağaçları?

Okudukları bilim nereye gitmiş?

Dinledikleri ilim nereye gitmiş?

Vicdanları Taklamakan Çölü mü bunların

Çöpün kokusu gelir, koklarsın bir yol

‘Çıra’,  bize, yana yana söylediydi, dersin,

Ekmeğine, çorbana, çayına siner koku

Çamaşırına, mendiline, çorabına

Ayakkabına siner koku

Çıra’dan çok beddua edersin

De artık yoktur çâresi

Ey vicdanım, sen susma onlar sussa da

Ey gözlerim, sen gör onlar görmese de

Ey kulağım, sen işit onlar işitmese de

Ey dilim, sen söyle onlar söylemese de

Cevizdere diye bir yer var ey Ünyeliler

Oraya çöplük kuruyor bir kimseler

Orası senin yüreğindir uyuma

Orası senin akciğerindir uyuma

Devam Edecek