Hayalleri Hayal Etmek

Zeki ORDU zekiordu.zekiordu@gmail.com

İnsan bu hayal kurmadan olmuyor.

Genç iken geleceğini, orta yaşlarda elde edebilecekleri mal ve makamı, yaşlanınca geride kalanlarla ilgili oluyor hayaller.

Ah bir okul bitse…

Bitiyor.

Ah bir işe girsem…

Giriliyor.

Ah bir kendi evim olsa, kiradan kurtulsak. Şöyle bizi işimize götürüp getirecek kadar da bir taşıtımız olsa daha bir şey istemeyiz.

Ev oluyor, araba oluyor. Bir şeyler yine isteniyor.

Bir kooperatife daha giriliyor, arabanın modeli artıyor.

Şu çocuklar bir büyüse.

Büyüyor…

Okullarını bitirseler.

Okullar da bitiyor.

Bir iş bulup baş göz etsek.

Onlar da oluyor.

Bu arada zaman geçiyor. Yaş ilerliyor. Bazı rahatsızlıklar peyda olmaya başlıyor.

-Yahu atlamadık şu hastalığı.

-Falanca doktor iyiymiş.

-İyi huylu mu bari?

-Senin çocuklar ne âlemde okudular mı?

-Demek o da rahmetli oldu öyle mi?

– İyi görünüyorsun.

-Şükür günümüze.

Hayaller aynı kalır. Sahipleri değişir. Bazen hayallerle aslını karıştırırız. İşte o zaman hüsran kaçınılmaz olur. Yani hayal kırıklığı…

Hayallerimizde hep; en akıllı, en güzel, en yakışıklı, en yiğit, en işe layık, en vazgeçilmez, en aranılan, en şu, en bu olursak o zaman yandığımızın resmidir.

Kimse vazgeçilmez değildir.

-Siz mezarlık için yer ayırdınız mı?