Kalbimin Şiir Kardeşi

Zeki ORDU zekiordu.zekiordu@gmail.com

“Kalbimin şiir kardeşi”…

Böyle diyor şair “takdiminde.”

Bir şiir kitabının; hediye edilen kişiye yazılabilecek en güzel ifade belki…

Mısra gibi…

Gönülden…

“na”dan bahsediyoruz.

Şiirin ve şairliğin başlangıcı değil bu kitap. Sonu da değil.

Bu saha da “ben”de varımın ilanı.

Ertan Alp bu kitapla giriyor gönül kapısından.

Bana göre en zor şeylerden bir şairi anlatmaya çalışmak. Biz anlatmıyor varlığından bahsediyoruz okura.

“gökyüzü bitince sen başlıyorsun”

Ruhları, sevgileri diri tutuyor bu kitap…

“devşirme çiçeklerim öldü evde”

Susuyoruz mısralar karşında susadıkça susuyoruz ayarıca… Ve sükût ediyoruz…

“çığlıkları sever bu şehrin tramvayları”

Aydınlığa çağrı mısralar…

“zehirli iğnelerin ucunda kabil”

Kimlerin nerede yaşadığı, kimlerin nelerden vazgeçtiği hakkında ipuçları veriyor:

“Filistinli bir çocuk öldü kalemsiz,

Ben şiirleri denizlere bıraktım”

Mevsimler arası arafta kalıyor insan.

“hazan: ben hazan vakti doğmuşum

Hüzün şiirlerinden”

Ne, ne için?

“bir savaş özgürlük için sevilir”

Ve diğerleri hep…

“şimdi karanlık bir duvarın dibinde kurşuna dizdiler hasretin sancısını”

“sonbahar hüzün giyer!

Ben seni giyinirim fakir ellerimle”

Hoş geldin “na”. Bir nergis tarlasında elif gibi bir çiçeksin gönüllerde…