ANNE…

Mehmet Emin DANIŞ m.emindanis@hotmail.com

Bazen öyle ihtiyaç duyuyorum ki sana,

Öyle çaresiz kalıyorum ki bazen…

Kocaman bir adam olmama rağmen kuytulara gizlenip “anne” diye ağlıyorum…

Kimse inanmaz.

EVLAT SAHİBİ OLMAYAN BİLEMEZ…

“Anne-Baba olmak nasıl bir duygudur” diye sorulduğunda bütün anne ve babaların cevabı aynıdır;

– Anne veya baba olmadan bilemezsin.

Önceleri bu cevabı duyduğumda “abartıyorlar” diye düşünüyordum…

“Evlat olmak ne ise anne-baba olmak da aynıdır. Yani insani bir hayat döngüsünde zincir halkalarından birisi olmaktır” diyordum.

Sonra beklenen günler geldi, baba oldum, anne olan eşimi tanıdım… anladım ki yanılmışım.

Baba olmak bir yana, hele annelik duygusu çok ama çok farklıymış.. gerçekten de yaşamayan bilemezmiş…

Normalde taşınamayacak yükleri “yavrularım yorulmasın” diye taşıma gücüymüş… üstelik hiç yorulmadan…

Her insanın acılara dayanma sınırı vardır; Anne-Babalarda bu sınır yoktur… Yani minik bir kıvılcımla “yandım” diye feragat eden kişiler eğer kendisi birşeyler yapmazsa “çocuklarına zarar gelecek” denilse hiç çekinmeden “evladım acı çekmesin” diye ateşin içine gönüllü dalar…

Çocuğu ne kadar kötü olursa olsun “yavrum üzülmesin” diye, (bir an bile düşünmeden) gerekirse idamlık suçları üstlenen duygudur…

Örneklemekte bile zorlanıyorum.

Bu duyguyu anne-baba olmadan anlayamazsınız…

(Bu yazıyı okuyanların hepsi de belki anne-babadır ama anlayabilmesi için muhatabın kendi evladı olması gerekir… Çünkü bu duygu başkasının evladıyla ilgili örnekle bile anlatılamaz…)

***

Bu vesileyle:

Bütün vefat etmiş anne ve babalara rahmet diliyorum.

Mekânları cennet olsun.

Yaşayanlara da saygı sunuyorum.

Yavrularıyla beraber sağlıklı, mutlu, başarılı ve kederden uzak, uzun bir ömür diliyorum.

DAĞDAN YÜCEDİR, ANNE…

Dünyanın en küçük cüsseli kadını olsa bile sığınacağımız dağdır, anne…

Yaşayan annelere selâm, merhumlara rahmet olsun… saçlarına sevgi yağsın…

KİMSE İNANMAZ…

Bazen öyle ihtiyaç duyuyorum ki sana,
Öyle çaresiz kalıyorum ki bazen…
Kocaman bir adam olmama rağmen
Kuytulara gizlenip “anne” diye ağlıyorum…
Kimse inanmaz.

Mehmet Emin Danış
(Birleştirilmiş Yazılar-1)