Ankara Ünyeliler Derneği Tarihçesi – III

M. Ufuk MİSTEPE mistepe@gmail.com

Sebahattin YILDIRIM / İbrahim ÇAKIR – 1986 yılında kuruluş çalışmalarına başlanan Ordulular Kültür ve Yardımlaşma Derneği 1987 yılında Osman POYRAZ Başkanlığında Tuna Caddesi’nde kurulmuştu. Kurucular Kurulu’nda yer alan isimler: Osman POYRAZ (Ordu), Fahri KAYMAZ (Ulubey), İbrahim ÇAKIR (Ünye), Cihan BAYGIN (Fatsa), Durmuş KALPAKLI (Ordu) ve Halis PALAVAR’dır (Ünye). Derneğin tüm mefruşatı Mesudiyeli işadamı Salih MESUDİYELİ tarafından karşılanmış, aynı yıl görkemli bir Ordulular Gecesi yapılarak tüm milletvekili, bürokratlar ve hemşehrilerimizin katılımı ve kaynaşmaları sağlanmıştır.

1988 yılında Dernek Başkanlığı görevini Ünyeli İbrahim ÇAKIR devralmış ve 2005 yılına kadar çalışmaları devam ettirmiştir. Dernek 1988 yılında Tuna Caddesi’nden Süleyman Sırrı Sokak / Sıhhiye adresine taşınmış ve 2001 yılına kadar faaliyetlerini aktif olarak devam ettirmiştir.

Her yıl iftar yemekleri, sohbet toplantıları, Ordulular Gecesi, Çatak heyelanzedelerine yardım kampanyası, 11 Karadeniz İl Derneği ile Karadeniz’in kalkınmasına yönelik ortak toplantı ve paneller tertip edilmiş, Karadeniz’in Özelliklerini Koruma Derneği (KÖK) ile Karadeniz Kalkınma Projesi (KAP) hazırlanmış, dönemin Başbakanı ve Cumhurbaşkanı’na sunum yapılmıştır. Dernek, Ordu’dan Ankara’ya iş ve işlemleri için gelenler dahil olmak üzere Orduluların uğrak yeri olmuş, hemşehrilere aynî ve nakdî her türlü yardım yapılmıştır.

Derneğin üye sayısı 3854’e ulaşmıştır. Bu süreçte anılan faaliyetlerde aktif olarak görev alan Yönetim Kurulu Üyeleri’nin isimlerini sıralayacak olursak : Harun Çakır (Ulubey), Bahri YILMAZ (Gölköy), Burhan YÜCE (Ordu), Sebahattin YILDIRIM (Ünye), Ahmet DEMİRCİ (Çaybaşı), Ali ÖZTÜRK (Ordu), Ahmet IŞIK (Mesudiye), Şenel BAYGIN (Fatsa), Haluk ALTUNCAN (Fatsa), Harun EFİL (Akkuş) ilk akla gelen kişilerdir.

2001 yılında Necatibey Caddesi’nde yeni lokal binasına taşınan dernek 3 yıl faaliyetlerini burada sürdürmüş, daha sonra Sıhhiye’de Marmara Sokağa taşınarak faaliyetlerine orada devam etmiştir. Derneğin kendine ait tapulu mülkü olmadığı için ister istemez yer değişikliği olmuştur.

2011 yılında dernek, ekonomik sıkıntılar nedeniyle faaliyetlerine son vermiş, 2001 ile 2011 yılları arasında gene ekonomik sıkıntılar nedeniyle sosyal faaliyetler bakımından varlık gösterememiştir.

Ünyelilerin dernekleşmesi ile ilgili olarak 1994 yılından itibaren girişimler olmuştu. Ancak bir başarı elde edilemedi. İlk girişimler merhum Refaaddin ŞAHİN Bey’in himayesinde oldu; sonuç alınamadı. 2015 yılında bu başarı yakalanmış gibi gözüküyor.

Hasan ŞİMŞEK – Ankara’da bir türlü Ünyeliler Derneği kurulup da aktif olamıyordu. Sıhhiye’de sadece İbrahim Çakır yönetiminde Ordulular Derneği faaliyetteydi. Ben de hep İstanbul’da var, niye Ankara’da yok derdim.

Rahmetli Refaiddin ŞAHİN Bey milletvekili (1991), sonra da Tarım ve Köyişleri Bakanı olunca (1994) Ankara TİGEM’de Ankara’da yaşayan bizim kuşak Ünyelilerle buluştuk. Hatırladığım kadarıyla rahmetli Racih TOKAÇ, Fatih ÜRER, Emin CİVANBAY, Mustafa KISACIKOĞLU, İbrahim ÇAKIR, Hayri YÜRÜR ve diğerleriyle 10 kişi olarak bir araya geldik. Dernekle ilgili olarak ‘kuralım’ dedik yine beceremedik!

Sonra yine Ünyelilerle TİGEM’de Refaiddin Bey’le birlikte yemek yedik. Ordan da bir şey çıkmadı. Sonra Ünye Ticaret ve Sanayi Odası Başkanlığım döneminde Ankara’da 03 Nisan 2011 tarihinde Dolunay Restoran’da milletvekilimiz Sayın Mustafa HAMARAT’la birlikte bir arada kahvaltı ettik. Bazı kesimler bu iş Hasan’ın işi mi?.. dediler. Sonra tekrar bir araya geldik, Takip ve Değerlendirme Komisyonu’nda yer alacak isimler belirlendi, M. Ufuk MİSTEPE’nin editörlüğünde derneğin taslak tüzüğü hazırlandı.

Bu arada Çevre ve Şehircilik Bakanlığı’nda Başmüfettiş olan Nevzat USTAOĞLU Abim ve İsa KORKMAZ, özel gayretleriyle bu oluşumun dışında bir dernek kurdular. O dernek de uzun zaman aktif olamadı, yer sorunu yaşadı. Faaliyet gösteremeyince o da yönetimi devretti. Şu anda İsa KORKMAZ Bey’in yeni kadrosuyla devraldığı derneği ve bu arada Mustafa Köseoğlu’nun yürüttüğü Ordulular Kültür Derneği de bürokratlar olarak onun yeni kiraladığı ofisinde faaliyetine devam ediyor. İbrahim ÇAKIR da yoruldu ve malûm dernek ve üye sorunlarından bezdi. Bilâhare kaçınılmaz zorluklarından dolayı derneği kapattı.

Emin CİVANBAY, Şakir GÜREL, Tuncer TOKAÇ, İbrahim ÇAKIR.. birlikte dedik ki “Ünyeliler hep lider, kimsenin güdümüne girmezler. Hazır Ordulular Vakfı Başkanı Fatsalı Sayın Kutsi YEREBASMAZ burada toplanın dedi.. bizler de onayladık.”

Akabinde Ünyeliler Plâtformu olarak her ayın ilk Çarşamba günleri orada bir araya gelip sohbet ediyoruz. Bu toplantıların devam edeceğini düşünüyorum. Taa ki Ünyeliler çıkıp bir yer satın alma gücüne geldiğinde veya zengin bir Ünyeli bir yer bağışlayana kadar veya bir bürokrat abimiz uygun bir vakıf yeri bulana kadar Ordu İli Kültür ve Kalkınma Vakfi’nda da buluşmaya Ünyeliler Plâtformu olarak devam diyorum.

Tuncer TOKAÇ – Hatırladığım kadarıyla; 1994 yılında Ankara Başkent Öğretmenevi‘nde Emin CİVANBAY, Hasan ŞİMŞEK, Racih TOKAÇ, ben ve ismini şu an hatırlayamadığım bir veya iki kişi ile birlikte Ankara’da Ünyeliler Derneği kurulması düşüncesini tartışmaya açmıştık. Rahmetli Racih TOKAÇ tüzük hazırlama çalışmalarına başlamış ve birkaç kez aynı yerde toplanıp görüşmüştük. Ama yeterli desteği bulamadığımız için bu girişimimiz sonuçsuz kalmıştı.

Yüksel ŞEN – Yanılmıyorsam 1996 ya da 1997’de Ankara’da Ünyeliler Derneği kurma teşebbüsü adına bir girişim oldu. Hava Kurmay Albay Emekli Sayın Eren ÖZTÜRK, ben Ünye Çağdaş Eğitim ve Kültür Vakfı’nda Genel Müdür olarak vazifeli iken yanıma gelmiş ve konuyu gündeme getirmişti.

Ünyeli Müteahhit ve İşadamı Cevat GÜVEN’in Çankaya / Ahmet Mithat Efendi Sokak’taki 1984 yılında kurulan DELTA İnşaat A.Ş. firmasının binasında faaliyet gösteren vakıfta Sayın ÖZTÜRK “Ünyeliler Derneği’ni kuralım. Ünyelileri bir araya getirerek aktif kılalım.” önerisini bana teklif etmişti. Öncü olmamı istiyordu. Vakıftaki faal görevimin yoğunluğu nedeniyle yeterince etkili olamadım ve o da beklediği desteği göremeyince düşünce yaşam şansı bulamadı.

Yüksel ŞEN – Aradan yıllar geçti ve zannedersem 2002/2004 yıllarında Ünyeli Rahmetli Abdurrahman USTAOĞLU’nun Kavaklıdere, Bestekâr Sokak’taki ELİT Palas Otel’inde bir gece 50 – 60 kadar Ünyeli yemekli bir toplantıda bir araya geldi.

Masamızda ben, Cemal UYSAL, Ahmet ARPACIOĞLU, Abdurrahman USTAOĞLU ve Malî Müşavir Harun KUYUMCUOĞLU bulunmaktaydı.

Ankara’da Ünyeliler Derneği kurma girişimini bu kez medya duayenlerimizden rahmetli Muhammed Ali ŞAHİN başlatmıştı. Gecede üç konuşma yapıldı. Birini ben, diğerini Ünye’yi çok iyi etüt eden bir akademisyen ve açılış konuşmasını da Sayın ŞAHİN yapmıştı.

Sayın ŞAHİN, Ünye ile ve mesleğiyle ilgili açıklamalar yaptıktan sonra konuyu dernek kurma düşüncesine taşıdı. Dinleyiciler olumlu kanaatte bulunarak temenniye sıcak baktılar. Kızılay’da dernek için yer kiralanması konusu gündeme gelmişti. O gece Karamürsel’e hareket etmem gerektiğinden erken kalkmak zorunda kalmıştım. Netice olarak yemekli tanışma toplantısındaki düşüceler temenni olmaktan öte gidemedi.

Av. Ömer YİRMİBEŞ – Yanılmıyorsam 2006 – 2007 yıllarıydı. Toros Sokak’ta benim kiraladığım avukatlık bürosu gibi Ünyeli Eczacı Mürüvvet AYDOĞAN Abla’nın Toros Eczanesi vardı ve Ünyeliler bu mekâna çok sık gelirlerdi.

Şu anda Doçent olan Millî Eğitim Bakanlığı bürokratlarından Dr. İbrahim SEZGÜL, Ankara’da Ünyeliler Derneği kurulması düşüncesiyle eczaneye gelmişti. Sayın Emin CİVANBAY, ben ve Başbakanlık Müşaviri Feyzullah Bey de olaya müdahil olmuştuk. Konunun İdris Naim ŞAHİN Bey’le Sayın Şükrü YÜRÜR’e de intikal ettirilmesi düşüncesi genel kanı gördüyse de gerçekleşemedi.

Derneğe bir mekân bulma konusunda İdris Bey’in de desteğiyle Çevik Kuvvet’i geçince iki, üç bina sonra sağda metruk bir vakıf binasının derneğe tahsisi düşüncesi olgunlaşmıştı. Süreç devam ederken Ankara’daki Ünyeliler Listesi oluşturulmuştu. Bu arada ben de derneğin tüzük taslağını hazırlamıştım.

Konu ciddiyet kazanmaya başladıkça ilgi duyan hemşehriler de artmaya başladı. Mustafa KISACIKOĞLU ve rahmetli Racih TOKAÇ da sürece katıldı. Tandoğan Meydanı’nda Etap ALTINEL Hotels’de (Barceló Ankara Altinel) siyasîlerin olmadığı bir ortamda 14 kadar Ünyeli bir kış günü mesai bitimine doğru yemekli bir toplantıda bir araya geldik. Racih Bey’in taslağını hazırladığı bir vakıf oluşumu gündemin ağırlığını oluşturmaktaydı. Dernekten ziyâde vakıf açılması öneriliyordu.

Ünyelilerin iki çekincesi vardı. Birincisi; derneğin ya da vakfın bir siyasî parti güdüm ve desteğinde değil de geniş yelpazede tabana yayılmasının ve Ünye’yi temsil kabiliyetinin olması, ikincisi; derneğe ya da vakfa süreklilik arz edecek gelir sağlanması ve görevli masraflarının karşılanması konusunda açılacak restoranın içkili olup olmayacağı ve salonun oyunlara açık olup olmayacağının belirlenmesi idi. Ünyeliler arasında bu konuda ne yazık ki birlik sağlanamadı. Akabinde alınan tüm görüşme kararları birer temenni olarak kaldı.

Devam edecek                                                      09 Nisan 2015 / Ankara