Yayınlanma Tarihi: 13 Kasım 2015 — okunma
Ahmet ALTUN
bizimahmet52@hotmail.com
Türkiye’de bir kamuoyu yoklaması yapılsa ve 78 milyon kişiye sorulup en popüler cevap aransa, en büyük sorun olarak karşımıza terör olayları çıkar.
30 yıldır tartışılan ve hala da tartışılmaya devam eden nasıl çözülür? Sorusunun cevabını Kürt milliyetçisinden Türk akademisyenine, sokaktaki vatandaştan Cumhurbaşkanına kadar herkes farklı farklı cevap ve çözümü konusunda fikir verir. 30 yıllık konuşmaların ve aradaki yanılgıların tarafsız bir gözle ve sade bir kafayla analizini yaparsak, aslında sorunun merkezinde Kürtlerin kendi iç kavgalarını görüyoruz. Açılım sürecinde silahların patlamadığı, ölümlerin yaşanmadığı ortamı da gören, o huzurun getirdiği rahatlığı tadan Kürt vatandaşı, sonradan eski günlerden daha beter olayları yaşıyorsa, dağda yapılan savaşın artık şehir caddelerinde olmasını hazmedemiyorsa kimse bunun isteyerek yaşanılan bir şey olduğunu düşünmesin. Sade Kürt vatandaşı acı ve ıstırap içindedir ama terör hakim olunca çaresiz boyun eğmektedir. Devlet olarak hakimiyetini kurdukça bölge halkı da devletin yanındaki yerini alacaktır, bundan kimsenin şüphesi olmasın.
Ancak..!
Bu durumun tespitini çok önceden yapmış olan Türkiye düşmanları, öyle bir senaryo uyguluyor ki çözüm aslında çözülmez bir hal alıyor. Bakın bu nasıl oluyor; PKK terör örgütü silahları toprağa gömüp üzerine beton dökse ve yurt dışına çıksa sorun devlet ve hükümet açısından bitmiş oluyor. Bizler dönüp bravo hükümet, bravo Erdoğan, aferin diyeceğiz. Peki Kürtler bu sözleri kime kullanacaklar, işte işin MİM noktası burada. Birinin Kürt kahramanı olması lazım, ama o kadar çok aday var ki, hiç biri diğerini istemiyor. Kim bu isimler diye sayarsak baştan itibaren Abdullah Öcalan, Murat Karayılan, Cemil Bayık, Fehman Hüseyin, Selahattin Demirtaş. Bu listeyi daha da uzatmak mümkün. İşte bu isimler kendi aralarında ki çekişmeyi çözüm sürecine taşıdıkları için çözümün adı çözümsüzlük oluyor. Demirtaş PKK’ya çağrı yapıyor, silahları susturun diyor. PKK aksine katliam yapıyor, Öcalan çağrı yapıyor, kimse dinlemiyor.
Sonuç olarak şuraya gelmek istiyorum. Hükümet’in operasyon konusundaki taviz vermez tutumu devam etmeli ama gene hükümetin muhatabımız HDP değildir sözü de aynen uygulanmalı. HDP-Öcalan veya diğer etkenler değil, çözüm için bölgenin STK’ları ile kanaat önderleri öne alınmalı, akil adamlar tekrar bölgede çalışmaya başlamalıdır. En çok Kürt halkının istediği bölgedeki barış ve huzurun sağlanması, bu yolla çok daha kolay olacaktır. Zira PKK’nın tepesindeki küçük bir azınlıktan başka yaşananlardan memnun olan hiç kimse yoktur. Ben bugün için, açılım sürecinin başladığı ilk günden çok daha ümitliyim. Bölge halkının devletten ve hükümetten beklentisi her zamankinden kat kat fazladır. Umarım bunun meyvelerini yakında görürüz.
Sağlıcakla kalın…
