KADİR

Ertan ALP alpertan2006@hotmail.com

Yoksulluğun gözleridir annesinden uzakta bir çocuk

dünyanın sancısından uzak kendi sancısını yaşarken

dökük de olsa bir evin zırıldayan tahtalarında sınar kendini okul

elinden kaçan bir bolunun ağlamasıdır gözleri onun

bilir ki bir daha gelmeyecektir uzağa giden her şey ve yalnızlık

yoksulluk en çok vicdanı sınar ve yoksuluz aslında hepimiz

bir çocuğunun başını boş teselliye okşarken

gözlerine derin derin bakarken aklının yanmadığına şaşıp

gönlünün erimediğine inanıp avuturken kızarmış gözlerdeki çaresiz haykırmayı

aslında yoksuluz hepimiz

çünkü insan en çok evsiz bir çocukta sınar kendini

o küçücük elleri,yalnızlıktan ve ötelenmekten yaralı yüreğiyle

kirli bir aynayı sürmektedir yüzümüze sırrını bileyip

gözlerime oturan alevi nereyi saklayacağımı bilmeden alır ellerimi ellerine

kimi zaman bir elma kadar taze bakışlarını yakalarım

kimi zaman altı kokan zamanının temiz bezleriyle kirlenir vicdanımız

kimi zaman daha terk edilmişliğin metal kıskacında geceyi uzatırken

kuytu bir yerden iniltili ağlamadır geceye biriken

aslında onunla hepimiz yoksuluz en çok hislerimizi kaybederek

susan dudaklarıma çelikten bir pranga vuruşudur

her daim acı acı gülümseyen gözleri

büyük bir boşluğa kendimi sığdırmak istediğimde

onun sesidir haykıran tanıdık elleri sımsıkı sarılıp bırakmayan

derin sessizliğe mahkum etmesidir kendimi çocuklara adadığım

usulca bir şiiri okurken onun bakışlarının gelip oturmasıdır

imgeyi sözcüğün hüznüne boğup usul usul ağlatan

güz ve soğuk arası ayakları her daim çıplak bir çocuktur Kadir

onun için yeni aldığım ayakkabılarımı hiç giyemedim uzun bir kışta

onun için temiz mendiller taşıdım cebimde mavi önlüğüne yakışır

onun için ellerimi yanağına götürmeye utandım insanlığımdan vazgeçip

güz ve soğuk arası defterinden hep eğik çizgiler taşıyan bir sınırdır Kadir

ne kadar geçersek geçelim yüreği hep mayın

ne kadar anlarsak anlayalım dili acıdan taş

okul koridorlarında yitirilmiş bir kuş kadar boğuktu ona çizdiğim her resim

güz ve soğuk arası aslında hep yoksuluz dersler hep yoksul

yaşamı dinlemek ne zor iştir Kadir

seninle yalnız sokaklarda bir şair gibi büyümek

paylaştığım elmanın imgesi dururken daha aklımda

seninle korkudan yan yana dolaşmak be zor iştir Kadir

oyulan,kirlenen,ötelenen,sevgisizleşen,unutulan ne kadar yüz varsa

güz ve kış arası kapalı duvarlar içinde seni dinlemek ayaza kesmektir Kadir

yoksunluğun kelepçesine hıçkırık düşürmektir bazen boğaz düğümlenircesine

hüner dallarını kırmak değildir bir çocuğun daha masallara muhtaçken

masalları her gün kirlettiğin yüreğine okumaktır insandan eğer

sen haklısın Kadir aslında hepimiz seninle hep yoksuluz

ve seni sevemedikçe kırılgan bahar kuşları kadar yağmur yoksunu

içimizi neyle temizleyeceğiz sen anlat bize Kadir…