VEFALI OLMAK…

Mehmet Emin DANIŞ m.emindanis@hotmail.com

İsmail Tümer isimli sosyal medyadan arkadaşım “vefalı olmak imandandır, mü’minin şanındandır” diye bir medya paylaşımı yaptı.

Ben de o anlamlı cümleye “Nerdeeee, bizde işi biten en büyük destekçisine tekmeyi vuruyor… nice can ciğer sözde dost gördüm… yine de canları sağolsun…” diye ek yaparak paylaştım.

Tabi bu paylaşımdaki ifade çok ciddi içerik taşıyor. Doğal olarak cümlenin doğuş kaynağını araştırmakta fayda görüyorum.

Çünkü bu ifade aynı zamanda fetva niteliği taşıyor; araştırdım. İşte sonuç:

22 Ekim 2021 tarihinde Diyanet İşleri Başkanlığı’nın hocalara okuttuğu “Onun Bize Mirası, Eşsiz Vefası” başlıklı Cuma Hutbesi’nin son paragrafından bir cümleymiş. Yani bu söz ayet veya hadis olarak değerlendirilmez, tavsiye niteliğinde bir cümleymiş.

Hutbenin son paragrafında geçiyor, paragraf da şöyle:

“Değerli Müminler! Vefalı olmak imandandır ve müminin şanındandır. O halde, bugün bize düşen, ümmeti olmakla şeref bulduğumuz Sevgili Peygamberimiz gibi vefalı olmaktır. “Müminler, emanetlerine ve verdikleri sözlere riayet ederler.” ayetini hayatımıza taşımaktır. Unutmayalım ki Rabbimize, insanlara, ailemize, çevreye ve ahdimize vefa göstermek, bizi Cenâb-ı Hakk’ın rızasına kavuşturacak, dünya ve ahiret saadetini kazanmamıza vesile olacaktır.”

Gelelim benim eklediğim cümlenin açıklamasına; Benim cümlem “Nerdeeee, bizde işi biten en büyük destekçisine tekmeyi vuruyor… nice can ciğer sözde dost gördüm… yine de canları sağolsun…” şeklindeydi..

Aslında izaha gerek yok, kısacası hayatım boyunca çok vefasız insan tanıdığımı belirtmiştim.

Bu yazının dökülme sebebi ise konumuzda geçen cümlenin bazıları tarafından ayet veya hadis olduğunun sanılmasıydı, böyle bir anlayışın önüne geçmek istedim.

Hazır konu açılmışken vefasızlara da “selâm” ba’bında bir kaç söz yazmakta fayda var.

Yokluk, çaresizlik, kimsesizlik hissiyle yaşadığınız bunalımlı günlerde size karşılıksız kucak açıp destek olanları derdiniz bittiginde terk etmeniz çok kısa sürede pişman olmanıza neden olabilir…

Mesela iş hayatında (manevi anlamda) o kişinin omuzuna basarak zirveye çıkmış olabilirsiniz ama unutmayın ki zirveye çıkmak elbette bir zahmet ister ama zirvede kalmak daha da zordur.

Zirveye çıkar çıkmaz omuzuna bastığınız kişiyi terk ederseniz inmek zorunda kaldığınızda onun yokluğunun acısını “küt” diye aşağı düşünce anlarsınız… çünkü aşağıda durup gerektiğinde incinmeden basıp ineceğiniz o omuzu bulamazsınız.

Mehmet Emin Danış