Ali Dayı

Zeki ORDU zekiordu.zekiordu@gmail.com

Atalarımız “Yiğit namıyla anılır” dememiş boşuna. Bazı isimler vardır ki kimlikte yazanın önündedir. Ali Dayı’da öyle.

Kendisini şahsen epey geç tanıdım. Bugünkü Sağlık Ocağı karşısında mütevazı bir dükkânı vardı. Her kahvaltıda namını duyduğum bu şahsı tanımam çok geç oldu. Bizim evde onu “Zeytinci Ali Dayı” diye tanırlardı. Ben de sadece zeytin sattığını sanırdım.

Eve her kahvaltılık alındığında ismi mutlaka geçerdi. Hatta şunlar da Ali Dayı’nın ikramı denirdi. İkram dedikse satın alınan mala yakın miktarda şeylerdi. Hâlbuki dükkânında “Promosyon duyurusu” yoktu.

İlk defa dükkânına gittiğimde karşımda masum bir Anadolu insanı vardı. Yüzünden hal ehli olduğu belliydi. Bu da onun bir “Gönül insanı” olduğunu gösteriyordu. Ticaretin acımasız kurallarından biri olan “post” biriktirme yerine “dost” biriktirmeyi tercih etmişti.  Vicdanı cüzdanından daha kabarıktı.

Eski dükkânına girdiğimde birbirimizi tanımıyorduk. Beni ona tanıştırdılar. Şöyle bir baktı bana. Bakışından içime akan şeyin kelimelerle izahı yoktu. Zaten izah edilen bir şey olsaydı kıymet hükmü olmazdı ki…

İçeri girdiğimde mevsim yazdı. Hava oldukça sıcaktı. Önce sıradaki müşterilerle ilgilendi. Onlara istediğini tartarken terazi kendi aleyhine hata yapıyordu. Hesabın küsuratı da atıldıktan sonra alması gereken miktarı müşteriye söyledi. Çıkarken bir şişe su ikram etmeyi de unutmadı. Unutmadı diyorum o bunun mutat alışkanlıklarındanmış.

Biz de alacaklarımızı aldık. Tabii ikramlarıyla birlikte. Bir şişe su da almak istiyordum.   Ancak diğer müşteriye ücretsiz verdiği için, istemeye cesaret edemedim. Çünkü para versem almayabilir. Ayrıca bir nevi fırsatçılık ta olurdu diye geçirdim içimden. Ücretini ödeyip çıkacakken sevgi dolu bir gönlün vücuduna sahip emek dolu bir elin bana bir şişe suyu uzattığını gördüm. Suç işlemiş bir ses tonuyla “Terlemişsin, susamışındır…”

Suyu alıp cüzdanıma doğru hamle yapınca, Ali Dayı’nın vicdanının müdahalesi gecikmedi. “Selametle efendi…”

Ey su!

Sen hararetini söndürebilir misin?

Ey su!

Sen hangi yangının koruna hükmün geçer?

Ey su!

Sen hangi kirleri temizlemeye muktedirsin?

Bütün bu sorulara cevap arayarak çıktım Ali Dayının o eski mütevazı dükkânından.

Daha nisanı görmeden lisanı sona ermiş bu fani cihandan.

Mevla rahmetiyle muamele etsin. Cenazende bulunamadım ama “Nasıl bilirdiniz” sorusuna “İyi bilirdim” cevabını verirdim orada olsaydı. Zaten hep iyi bildim ben Ali Dayı’yı.

Ne demiş şair: “iyi insanlar iyi atlara binip gitti…”

Mekânın cennet olsun Ali Dayı. Haklarını helal et olur mu? Varsa benim bir hakkım helal olsun.