Bizim Eserimiz Değil Sizin Eseriniz
Yayınlanma Tarihi: 10 Ekim 2020 — okunma
Medeniyet kavramını açıklarken içimizden de övünürüz.
Hatta kaba saba olan kişileri medeni olmamakla itham ederiz. Teknolojiyi, yenilikleri, gelişmeleri ve buna benzer ne kadar düzgün şey varsa hepsini medeniyete bağlarız.
Dönem olarak da eskiyi kaba, yeniyi “çağdaş” kabul etmek gibi bir alışkanlığımız var.
Nedir medeniyet?
Kimler medenidir?
Okullar insanları medenileştirebilir mi?
Okuryazar olmayan medeni sayılmaz mı?
***
Bugün daha önce hiç gitmediğim İkizce’ye gittim. Gezilecek görülecek yer neresidir kısa bir araştırma yapmıştım.
Şehrin merkezinde biraz dolaştıktan sonra çivisiz cami olarak Laleli Camii ziyaret ettim. Çok güzel bir yerde. Etrafı ağaçlarla dolu, yakınından ırmaklar akıyor, asude bir mekân.
Tabii yüzyıllar önce nasıl bir konumdaydı bilmem ama şimdi şehrin uzağında.
Koruması yok.
Ağaçların arasına konulmuş birkaç bank var. İnsan “huzuru dinleyebilir” burada.
Bütün güzelliklerin yanında ülkenin çok yerinde görülen o lüzumsuz manzara burada da var.
Yerler çöp dolu. İçilen meşrubatların şişeleri, ambalaj atıkları hemen dikkat çekiyor.
Bunları yapan kimler?
Ben hiçbir yaşlının böyle bir şey yapacağına inanmıyorum. En azından “Zorunlu bilmem kaç sene” okumuş kişiler bunlar.
Peki bunları okulda mı öğrendi?
Aslaaa!
Onlara falan yerleri pisleyin, etrafı düzenli ve temiz bırakmayın mı denilmiştir?
Kat’aa!
Peki bu kadar nevzuhur nesil nereden türedi?
Yani…
Bunlar bizim eserimiz olamaz.
İkizce’de de olamaz, Ünye’de de olamaz, Fatsa’da da olamaz, ülkenin hiçbir yerinde de olamaz!
Ey yeni nesil siz kimin eserisiniz?
Siziiiiiiiin…
24 Temmuz 2024 — okunma
Karadeniz’i karış karış dolaşmaya karar vermiştim. Bölgeye ait bütün ilçeleri gezip görmeye karar verdiğim günden beri, önce bir ili programıma alır sonra o ilin bütün ilçelerini görmek için yola çıkardım. Yolculuğu önceden planlar, sonra yola...
Devamını Oku
2 Temmuz 2024 — okunma
Mayıs ayının son haftasıydı. Yine yollardaydık. Karadeniz’i karış karış karış gezmeye karar vermiştik bir kere. Her seferinde bir ili programıma alıp çıkardım sefere. Tabii evden yola çıkıp gitmeyi planladığım ile varana kadar bazı ziyaretlerim...
Devamını Oku
6 Haziran 2024 — okunma
İlküvez… Ordu’nun Çaybaşı ilçesine bağlı bir mahalle. Ünye’den yaklaşık olarak 50 km uzaklıkta bir yerleşim yeri. Bundan takribi on gün önce gelen bir telefonda İlküvez’de yapışacak olan bir şenliğe benim de katılıp katılamayacağımı sordular....
Devamını Oku
31 Mayıs 2024 — okunma
Kim ne derse desin çay evleri ülkemizin en önemli mekânlarındandır. Daha çok şehrin ana caddesi dışında kalan yerlerde, ya bir merdiven altında, ya çıkmaz sokakların sonunda ya da birkaç adımda diğer caddelere geçilecek sokak aralarında kendine yer...
Devamını Oku
27 Mayıs 2024 — okunma
Okul ziyaretleri alışkanlığım daha emekli olmadan önce başlamıştı. Dersimin olmadığı zamanlar öncelikle yakın okulları ziyaret ederdim. Böylece hem bazı konular üzerinde bilgi alışverişinde bulunur hem de farklı kişilerle tanışmış olurdum. Öğretmen...
Devamını Oku
7 Mayıs 2024 — okunma
Bir yeri ziyaret ettiğinizde öncelikle karşılaşacağınız şeyler şunlardır: Tarihi doku, coğrafi yapı ve insan… Tarihi doku o yerde daha önce yaşamış kavim ve devletlerin günümüze kadar gelmiş “Fiziki imzaları”dır. Yani geçmişten günümüze...
Devamını Oku
30 Nisan 2024 — okunma
Atalarımızın “Ağaç yaş iken eğilir” sözü hayatın her sahasında bize rehber olmuştur. Olmalıdır da… Küçük yaşlarda verilen eğitim, ileri yaşlarda bize hem temel, hem de rehber olacaktır. Her bina sağlam temel üzerine konulmalıdır ki uzun süre...
Devamını Oku
28 Nisan 2024 — okunma
Bazen oturup araştırma yapmak bir yeri tanımak için yetmeyebiliyor. Eskilerin “Aynel yakin” diye adlandırdıkları şey öğrenmek istediğin neyse onun yakınında bulunmaktır. Alucra Giresun’a bağlı sahile uzak bir ilçe. Zaten Anadolu’da denize komşu olan...
Devamını Oku
20 Nisan 2024 — okunma
Takvimler 26 Mart 2024’ü gösteriyordu. Ramazanın On altısıydı. Yanıma aldığım iftarlıklarla Ünye’den yola çıktım. Günlerden salıydı… Niyetim Korgan ve Kumru ilçelerini görmekti. Ramazan ayı olduğu için bazı zorlukları olacaktı. Ancak ataların...
Devamını Oku
29 Mart 2024 — okunma
Ne zaman mart ayı gelse hep aynı hatıra canlanır gözümde. Sanki daha dün gibiydi… Köyümüze okul açılması haberi gelince okul çağında çocukları olan ailelerde bir telaş başladı. Ben okul ne, niye okula gidiliyor bilmiyordum. Hatta çok kişi...
Devamını Oku
Yorum yazabilmek için oturum açmalısınız.