BOYNUMUZUN BORCU

Zeki ORDU zekiordu.zekiordu@gmail.com

“Geç kalmış adalet adalet değildir” sözünü bilmeyenimiz yoktur. Haklının hakkını alması için gecikme olmaması lazım. Bu hususta söylenmiş birçok söz vardır.

Yazının girişine bakarak birilerini eleştireceğim sanılmasın. Eleştireceğim şey kişiler değil bir kişi.

Kim mi?

Kendim…

Boş zamanlarımda bulunduğum şehri dolaşmak gibi bir adet edindiğimden beri epey yer dolaştım. Günlerden bir gün yolum Ünye Fevzi Çakmak Ortaokulu’na düştü. Meslek hayatımın 21, ikametimin 33 yılı bu ilçede geçti. Dolayısı ile bu şehirle kuvvetli bir bağım var.

Ülkede yaşanan son meşum depremin akabinde ortaya çıkan tablo günden güne daha da belirginleşirken ülkemiz tek yumruk olmuştu.

Yolumun Ünye Fevzi Çakmak Ortaokulu’na uğramasıyla kendimi okul bahçesinde buldum. Ne de olsa eski alışkanlık. Sonra oralarda okulun giriş kapısını ararken birden Okul Müdürü Kadir Pamuk’a rastladım. En az 15 yıl olmuştu görüşmeyeli. Beni makamına davet etti.

Kadir Pamuk Bey ile çok önceden tanışıklığım vardı ama görev yerlerimizin farklı yerlerde olması ve hayat gailesi ile birlikte bir araya gelemiyorduk. İki eğitimci olarak çay eşliğinde sohbete başladık. Konu eğitim ve kültürdü elbette.

Tam bu esnada odaya evli bir çift girdi. Kadir Beye “ Çocukların formalarını nereden alacağız?” diye bir soru sordu. Tabi ben mevzuyu bilmediğim için bir şey anlamıyordum. Meğer depremzedeymiş ve Ünye’ye yerleşmiş. Tabii çocuk da okula gidecek. Bu durumda kurallara uymak isteyen dikkatli bir veli olarak durum hakkında bilgi almak istiyordu.

Müdür Bey veliye “onu dert edinmeyin. O bizim vazifemiz” dedi. Daha sonra işin aslını anlayınca Kadir Beyin verdiği bu rahatlatıcı cevap, veliyi çok sevindirdi. Aslına bakarsanız ben iki kere sevindim. Birincisi o kadar zor şartlarda olmasına rağmen velinin kurala uyma isteği, ikincisi Okul Müdürünün veliye hiçbir yük getirmeden bu işi kendisinin çözecek olmasıydı.

Bu iki davranış karşısında hislenmedim değil.

Velimize hassasiyetinden dolayı teşekkür eder, bundan sonraki hayatında başka musibetlerle karşılaşmamasını dilerim.

Kadir Pamuk Beyefendiyi ise devletin müşfik yanını gösterdiği için tebrik ederim. Böyle güzelliklere milletçe ihtiyacımız var. Ayrıca Kadir Pamuk müdürümden özür dilerim. Bu yazı o hafta yazmalıydım. Yaşlılığıma versin. Her ne kadar “Geciken adalet adalet değil” deseler bile en azından bir telafi kabul etsin.

Artık yanına daha rahat gelebilirim. Öyle değil mi müdürüm?