Gezerken

Zeki ORDU zekiordu.zekiordu@gmail.com

Araya giren bir haftalık ayrılığın ardından yazılarımıza kaldığımız yerden devam ediyoruz. Bildiğiniz gibi daha önce gezi notlarımızı sizlerle paylaşıyorduk.

Gezi notları veya gezi hatıraları oraları görenler kadar oralara ait bilgilerin anlatılması açısından da önemlidir. Hele bir taşıtla yapılan geziler sadece duyguların ön plana çıktığı cümlelerden ibarettir. Çünkü hiç durmadan geçtiğiniz bu yerleri ancak birkaç saniye gözlemleyebiliyorsunuz. Bu süre de; o yerler için fiziki bilgilerden çok, sizde meydana gelen ruhi etkileri dile getirebilirsiniz.

Ünlü seyyahlar tanıttıkları yerlerde yaşamışlardır. O yerlerin tarihi, sosyal ve ekonomik özelliklerini kendi anlayış ve yorumlarıyla sunmuşlardır. Bir yerden birkaç saniyede geçen biri için teferruatlı bilgiler beklenmesi de mümkün değildir.

Şimdi kaldığımız yerden devam ediyoruz. Ünye’den başlayan ve Ankara’ya kadar olan güzergâh üzerindeki gözlemlerimizi sizlere aktarmaya devam edeceğiz.

…

Bazen kendimi bir bozkırın ortasında bazen de sahipleri göçe zorlanmış topraklar gibi geliyordu geçtiğimiz yerler. Hele o çiçekler yok mu?

Ekili tarlaların sınırları Afrika haritasını andırıyordu. Bazıları yeni kazılmış bazıları hasat edilmişti. Kazılmış yerlerdeki toprağın rengi bir başkaydı. Belli bir zaman sonra oralara can gelecekti.

Çiçekler tarhlar halindeydi. Bazen kocaman bir bölüme serpilmiş gibi duruyor, bazen de bir yerlerde tek tük bulunuyordu. O tek duran çiçekler sürüden ayrılmış hissinden çok bulundukları yerleri güzelleştirmek içindi sanki.

Bazen de küçücük “gölcükler” geçiyorduk. Hayatın kaynağını bulunduruyordu içinde. Bazen patika yollara benzer çizgiler. Hava, su, toprak ve gökyüzü. Bir arada ve kavgasız. İnsan eli değmediği müddetçe sadeliğinden bir şey kaybetmeyecek gibi.

Ağaçları bir ve ayrı ayrı görünce Yavuz Sultan Selim’in mısraları geliyor aklıma. Şöyle demişti yavuz:

Fazl-u Hak u himmet-i cünd-î Ricalullah ile

Dil- sûhteri merg, Dîlirân-ı merg-zâr elemektir niyetim”

Yaklaşık olarak şu demek:

“Benim amacım, insanları bir çimen/ (merg) kadar hür ve çimenlik /(merg-zâr) gibi kardeşçe eylemektir”…

Ve ardımızda güzellikler bırakarak gidiyorduk…

Gittikçe de yazacağız.