KÜRTÜN

Köşe Yazıları

0

Zeki ORDU zekiordu.zekiordu@gmail.com

Karadeniz’e yüksekten bakan bir vatan toprağı. Tarihi de coğrafyası da incelemeye değer.

Geçmişi bazen hazin, bazen göğüs kabartan bir özelliğe sahip.

Biz tarihine ve coğrafyasına teferruatlı bir şekilde girmemiz mümkün değil. Hani “Geçiyordum uğradım” denir ya öyle uğradık Kürtün’e.

Gümüşhane ilinin serhat ilçesi bir yerde. Sınırı bekliyor yani. Kendi ilinden tek komşusu var o da Torul. Diğerleri Giresun ve Trabzon’a ait ilçeler.

Çanakçı, Alucra ve Doğankent, Giresun iline bağlı komşuları. Trabzon ilinden Şalpazarı, Tonya ve Maçka yarenlik ediyor Kürtün ile.

Tam tamına yedi ilçeye komşu. Komşuları üç ayrı vilayetten.

Kürtün 1479 yılında Kürtün’ü fethederek Osmanlı Topraklarına katan Rakkas Sinan Bey, “Kürtün Fatihi” olarak anılmış.

Dedim ya tarihine girersek buraya sığmaz yazılar.

Bir zamanlar ustalar; çan, zil ve bazı ev aletlerini kendileri yapıyormuş. Üstelik il dışından da alıcıları varmış. Ahşaptan yapılan eşyalar zaman içinde teknolojinin “sinsi” istilasına uğrayınca geçmişi hatırlatmak için yapılır olmuş.

Elma ve Armudun en lezizleri yetişir bu topraklarda. Kiraz, dut, kuşburnu ve alıç biz de varız der sessizce.

Eski yapılardan Sarıbaba Köyü köprüsü kalmış ayakta. Sarıbaba ile Kuşlak Köyü’nü bağlamış birbirine.

Anıt ağaçlarından hala ayakta kalan var. 50 metreyi geçen bu ağaçları asırlardır ayakta. Karagöl ise bir krater gölü.

Peki ya yaylaları… Güvende, Çağlayandibi, Erikbeli, Aluca, Kazıklbeli yaylası ve 14 yayla daha…

Aşağı Uluköy, Camiyanı, Ortaköy, Köyiçi, Melikli, Yukarı Uluköy merkez mahallerinden. Tabii Özkürtün Beldesine ait; Cayra, Süme ve Karaçukur mahalleleri de Kürtün ilçesi sınırları içerisinde.

Göç diğer Karadeniz ilçeleri kadar etkilememiş Kürtün’ü. Nüfusu 1990 yılında 16 bin civarında iken, 2020 yılında 13 bin civarına inmiş. Diğer ilçe ve illerde bu tarihler arasında yaklaşık yarı yarıya azalmış nüfuslar.

Bir seyahatim esnasında yolum Kürtün’de düşmüştü. Hem bunları düşündüm hem de şehrin içinden yürüdüm. Bir yanda Harşıt ve üzerine kurulmuş balık tesisleri.

Hepsi iki saati bulan ziyaretim esnasında bazı vatandaşlarla görüştüm. Kısa dostluklarım oldu. Herkes kendince bir şeyler anlattı. Hepsinin de ortak yanı Kürtün’ün güzel bir yer olduğu. Aslına bakılırsa kendi ilçelerini sevmeleri hoşuma gitti. İnsan vatanını sevmesi için önce doğduğu yerleri sevmesi lazım.

Kürtün’ü ve sohbet ettiğim Kürtünlüleri ardımda bırakarak oradan ayrıldım. Ve geride bu satırlar kaldı.

Kim bilir belki bir gün yine yolumuz düşer. Yeter ki sağlık olsun. Dünya küçük bir yer…