Yeni Kadı

Zeki ORDU zekiordu.zekiordu@gmail.com

Tam seçim arsında da böyle bir yazı olur muydu bilmem ama aklıma geldi birden bire. Her gün seçimle yatıp seçile kalktığımıza göre normal sayılır.

Önce il ve ilçelerde aday adaylarının kim oldukları konuşuldu. Aynı partiden birden fazla aday adayı varsa kıyasıya bir çekişme geçti aralarında. Hatta öyle laflar edildi ki birbirlerine karşı düşman düşmana söylemezdi. Ee ne olacak koltuk kavgası –pardon ekmek kavgası- bu!

Malum seçimlere aday adayları değil, adayla girecek! Öyleyse ne olmalı? Elbette “ben” aday olmalıyımın mücadelesi başladı. Bunun için de başka parti aday adaylarıyla değil de kendi partisinin aday adaylarını karalamaya başladılar. Meğer ne kadar da iyi olmayan yönleri varmış kendi partisinden aday adayı olanların.

Kim söylüyor bunları? Kendi partisinin diğer adayları…

Sonra ne olacak? Kim kesin aday olursa şöyle diyecek. “Bu bir hizmet yarışıydı kaybeden yok!” Aday olamayanlar ne diyecek: “Bu bir yarıştı. Arkadaşımıza başarılar dileriz.” Biz de ferahlayacağız böylece.

Daha sonra seçim başlayacak!

Artık herkes muhalif partilerin adaylarına yüklenecek. Ahali arasında bir laf var. “Gavura vurur gibi vurmak” diye. Bazen kantarın topuzu kaçacak. Kimsenin ağzından çıkanı kulağı duymayacak.

Hepsi de öyle mi olacak?

Sanmıyorum. Aralarında ölçü sınırlarını aşmayan adaylar da olacak elbet. Yapacaklarını anlatan, projelerini açıklayan, ağzından çıkanı kulağı duyan ilkeli kişiler de olacak. Ve seiçmler başlayacak…

Gelelim biz tarihteki kadı hikâyemize…

Bir yerin kadısı hakkında üst makamlara şikâyet gider. Şikâyet konusu parayla fetva veriyor, hep güçlülerin dediği gibi yapıyor diye. Normal ahali bizardır kısa. Ancak her dilekçe yukarıda işleme konmaz. Şikâyetçilerin tamamı ahaliden oldukları için göz ardı ederler.

Ancak şikayetlerin ardı arkası kesilmez. Haftayı bulmaz ki Kadı Efendi’nin yolsuzluğundan bahsedilmesin. Sonunda yukarısı da kadıyı değiştirme kararı alır ve malum yere yeni kadı tayin eder.

Kadının evinin önünde iki göç vardır. Birileri eski kadının eşyalarını dışarı taşır. Bunu memnuniyetle yaparlar tez elden gitsin diye. Yeni kadı da eşyaların boşalmasını bekler sabırsızlıkla. Bir an evvel kendine tahsisi edilmiş eve yerleşmek için.

Eski kadı eşyelerı taşınırken “kıs kıs” gülmektedir. Millet üzülmesi beklerken onun gülüşüne bir mana veremez. Taşıyıcılar evden en son bir küp çıkarır. Çok ağırdır. Bu arada da eski kadıya sormadan edemezler.

-Niçin gülüyorsun?

Eski kadı gayet sakin cevap verir:

– Ben son olarak evden çıkarttığınız küpü doldurmak üzereydi. Dolduktan sonra kimseden bir şey istemeyecektim. Ancak yeni kadı hep boş küple geliyor. Vay halinize!

İyi seçimler efendim…