Yollarda

Zeki ORDU zekiordu.zekiordu@gmail.com

Geçen hafta başladığımız seyahatimize kaldığımız yerden devam edeceğiz. Gördüklerimiz bir anlık. Taşıtı durdurup inceleme ve soruşturma şansımız yok.

I

Çorum’a Yaklaşırken

Yolculuğumuz gündüz olduğundan etrafı daha iyi görebiliyoruz. Samsundan sonra coğrafya değişiyor sanki. Bazen kendimizi uçsuz bucaksız bir mekânda hisseder gibi oluyoruz.

Derken Çorum’a yaklaşıyoruz. Uzaktan bir camiin minareleri ilişiyor gözümüze. Birden Selimiye düşüyor aklımıza. Andırıyor yani. Şairin “şahadet parmağıdır göğe doğru minare” mısralarını hatırlar gibi oluyoruz.

Mademki bu millet Sinanlar çıkarmış Selimiyelerle tarihe imza atmış onların torunları niye yapmasın ki?

Arabamız yanından geçerken son defa hayranlıkla bakıyoruz Çorum’da yapılmış adını dahi bilmediğimiz camiye. Bir gün içine girmeye niyet ederek geçiyoruz yanından.

Ve yolculuğumuz devam ediyor…

II

Çorum’dan Çıktık Yola

Çorum’un şehir merkezini terk ediyoruz. Bölgede bol miktarda ki serviler dikkatimizi çekiyor. Uzaktan söğütlere benzettiğim başka bir tür daha var. Ve diğer bitkiler…

Bu kadar çok servileri bir arada görmemiştim. Daha önce buraları hep gece geçtiğim için bana göre sadece bir ismi olan yerlerdi.

Her servi bana büyük şair Nedim’i hatırlatıyor. Sanki zaman içinde bir yolculuktu benim için. Divan şairleri serviyi neden kullandıklarını anlar gibi oluyorum. Hiç eğri olanı yok. Sanki doğruluğun heybetini gösteriyor. Her ne kadar şairler başka şeye benzetseler de o açıdan da haksız sayılmazlar.

Ayrıca ağaçlar her hanenin yanında bol miktardaydı. Her ağaç orada bir hayatın olduğunu gösteriyordu.

Biz servileri ve diğer ağaçları seyrederken varacağımız yere biraz daha yaklaşıyorduk.