Kitap Okurken Fotoğraf Çektirmek

Zeki ORDU zekiordu.zekiordu@gmail.com

Her sene belli bir zamanda kitap okuma kampanyaları düzenlenir. Gaye okuma alışkanlı kazandırmak, okumaya teşvik etmek ve okumayı sevdirmek.

Buraya kadar iyi.

İyi de nasıl olacak bu iş?

Çok şey gibi okullardan başlanacak. Öğrencilere okumanın faydaları anlatılacak ve onlara okuma becerileri artırılacak.

Mümkün mü?

Değil.

Özellikle liseye hazırlanan öğrenciler kafalarını test kitaplarından kaldırmıyor. Tabii lise son sınıfa gelene kadar ders ve test kitaplarından başka bir şey görmemiş, gösterilmemiş öğrencilere kitap okumayı nasıl sevdirebilirsiniz ki?

Her şeyin bir yaşı ve zamanı var. Tabii okumanın da. Başını test kitaplarından kaldırmayan öğrenci üniversiteye gidince işin rengi değişiyor. Kâh kendince rahatlığa, kâh yine kendince hürriyete kavuşan fert yeni alışkanlıklar ediniyor.

Peki, kitap okuma işi ne oluyor?

Yine başka bahara kalıyor.

Her şey bitti derken bir de bakıyorsunuz ki kitap okuma kampanyaları düzenlenmiş. Ne olacak o zaman? Elbette bir kitap bulunup fotoğraf çekilip sosyal medyada paylaşılacak. İmkanı iyi olanlar kitap fuarlarına katılıp yazarından imzalı kitap alıp yazarı ile fotoğraf karesinde görünecek.

Sen sağ ben selamet.

İşte size bir kitap okuma alışkanlığına(!) başlama serüveni.

Kısaca her şey görüntüden ibaret kalacak.

Elbette kitap okumak erdemli bir iştir. Hem okumak zordur, hem anlamak. Hele hele anladığını uygulamak daha da zor.

Bütün bu zorlukların yanına bir de “zaman” denilen sihirli kavram girince işin rengi değişiyor.

İşin en tuhaf yanı kitap okuma kampanyaları düzenlendiğinde en çok okumayanların sesi çıkıyor. Her yerde elinde bir kitap ile çekilen fotoğraflar sergileniyor. Zaten onların acemi olduğu kitabı tutuşundan belli oluyor.

Yani okumuyoruz ve okuyormuş gibi görünüyoruz.

Çünkü onca kişi okusa niye her yıl yapılan istatistiklerde bir değişme olmuyor? Niye davranışlarımızda bir değişme olmuyor? Niye bilgimizde bir değişme olmuyor? Niye saygı ve sevgide bir adım yol alamıyoruz?

İşte bu “niye”lere cevap bulma ve vermek zor.

Çünkü bir tuluat oyunudur gidiyor.

Sadece okuyanın sesi çıkmıyor. Hatta gerçek okuyucu sosyal medyada fotoğraf paylaşmıyor. Çünkü gerçek okuyucunun vakti kıymetli. Tiyatro oynayacak zamanı yok.

Biz de zaten okuyamıyoruz yazalım bari dedik. Belki o kadar okur arasından bizim de yazımızı okuyan çıkar belki.