YUNUS EMRE EDEBİYAT VE KİTAP GÜNLERİ

Zeki ORDU zekiordu.zekiordu@gmail.com

Ünye Belediyesi tarafından ilki geçtiğimiz yıl olan Yunus Emre Edebiyat ve Kitap Günleri bu sene de yapıldı.
Adından da anlaşılacağına göre bazı yayınevleri ve dernekler meydanda yerini aldı. Gecenin geç saatlerine kadar vatandaşların tabiri yerindeyse beğenisine sunuldu.
Faaliyetin isminin Yunus Emre olarak konulması isabetli bir karardı. Çünkü milletin gönlüne taht kurmuş olan Yunus Emre Hazretlerinin bir makamı da Ünye’de.
Bazı kişilerin “Yunus Emre gerçekten burada mı” diye sorusuna verilecek cevabın “Bura da mı bilmiyoruz ama bir kere senin gönlünde değil” şeklinde cevaplamak isterdim. Çünkü “burada mı” sorusu maddi bir soru. Bu sorunun karşılığında o bir mevtanın cansız bedenini sormuş oluyor. Ne demişti hazret:
“Ölürse ten ölür canlar ölesi değil.”
Yani bizim gönlümüzde Yunus Emre her zaman yaşıyor. Tenin ne önemi var. Tenin nerede olduğunun ne önemi var.
Madem Ünye “Yunus Emre burada” dedi, her Ünyeli de bunu böyle bilmeli. Hem Ünyelilik bunu gerektirir hem de Yunus Emre sevgisi…
Yunus Emre Edebiyat ve Kitap Günleri dolaysı ile Ünye Yunus Emre Derneği de meydanda yerini aldı. Kendine tahsis edilen yerde Yunus Emre’nin tanıtımına katkı sağlamak için âdete nöbet tutuldu. Yunus Emre Derneği üyeleri ve sevenleri tarafından düzenlenen “Kültürel bir seyahatte” çekilen fotoğraflar sergilendi. Fotoğrafların diziliş sıralaması da güzergâhların ziyaret sırasına göre olması, gitmeyenler için hayali bir seyahat yapmasına yardımcı olmuştur.
Meydanda İlginç Bir Hatıra
Yunus Emre Derneği tarafından sergilenen fotoğrafları inceleyen vatandaşlardan biri sergilenen fotoğrafları satılık olduğunu düşünür. Çünkü diğer stantlarda hep satılacak şeyler vardır. Vatandaş bir nevi kendisini müşteri, stantları da ticari müessese gibi düşünür.
Yunus Emre derneğinin standının önündeki fotoğrafları inceleyen bir vatandaş seyahate katılan kişilerinin toplu fotoğrafını inceler ve diğer fotoğraflar gibi onu da satılık sanır. Hâlbuki fotoğraflar satılık değil amiyane tabirle “seyirlik”tir.
Bizim sade vatandaşımız bunların hepsini satılık sanması sonucu kendince verdiği bir kararla seyahate katılanların topluca çektirmiş olduğu fotoğrafın önünde durur ve arkadaşına şöyle der:
– Bu kişileri kim evine asar?
Yanında bulunan arkadaşı meseleyi anlamış olacak ki onu kolundan tutar ve:
– Gel ben sana anlatırım der.
Bunları da görünce bazı şeylerin vatandaşa kabul ettirmek için çok çalışmamız gerektiğini düşünüyorum.
Kültürel kalkınma olmadan ekonomik kalkınma olmaz.
Kültürel kalkınma için neler yapılır derseniz o da bizim boyumuzu aşıyor.