Ana Yüreği
Yayınlanma Tarihi: 30 Eylül 2016 — okunma
Önce şunu belirtmek isterim ki isimlendirilmiş günleri samimi bulmuyorum. Çünkü o neyin günü ise sadece senede bir defa anılıyor sonra kayıplara karışıp gidiyor. İsimlendirilmiş o günler piyasaya biraz hareketlilik getiriyor o kadar.
Biz dönelim mevzuumuza. Bir “Anneler günü”nü daha geride bıraktık. Herkes kendince bir şeyler yazdı çizdi. Bütçelere göre alışverişler yapıldı, hediyeler alındı. Gün bitti, adlandırılan o gün de sona erdi.
Daha önce gördüğüm iki fotoğraf bana ana kalbinin nasıl bir şey olduğuna dair başka şeyler de öğretti. Bu iki fotoğraf çerçevelenip evlere asılsa o zaman belki ana denilen mukaddes varlığın ne olduğunu biraz idrak ederiz.
Bunlardan birisi görme engelli oğlunu maça götüren anne fotoğrafı. Fotoğrafta orta yaşın az üzerinde bir kadın görme engelli oğlunu (torunu da olabilir) maça götürmüş. Delikanlı olan bitenleri göremeyeceğine göre birinin ona anlatması gerekiyor. İşte vefakâr anne maç bitene kadar sahadaki mücadeleyi oğluna anlatmaya başlıyor. Bu maçın bitimine kadar devam ediyor.
Bir foto muhabiri de durumu fotoğraflıyor. İnsan fotoğrafa ibretle bakıyor. O kadar yoldan gel, kuyruğa gir, statta yerini al, maçın başlamasını bekle ve maç başlayınca da 90 dakika maçı anlat. Bunu ancak bir ana yapabilir.
Sabrın, azmin, hamiliğin hâsılı sevginin anavatanı ancak bir ana yüreği olabilir.
Her şey yavrusunu mutluluğu için.
İkinci fotoğraf daha hazin.
Mevsim kış. Çünkü fotoğraf karlı bir hava çekilmiş. Fotoğraftaki şahıslarının üzeri mevsime uygun kıyafetleri var. Belli ki hava soğuk.
Biri genç biri yaşlı iki kadın bir mezar başında. Mezar taşında şehit olduğu yazıyor. Belli ki genç hanım merhumun eşi, yaşlı olan ise anası.
Buraya kadar anlaşılır bir şey.
Ancak ana elindeki battaniyeyi oğlunun mezarının üzerine örtmüş.
Üşümesin diye.
Diyeceksiniz ki ölüler üşür mü?
O ölü değil bir şehid.
Olsun yine de bizim bilmediğimiz bir hayatta olmalı. Nihayetinde merhumun bedeni toprak altında.
Ana bu anlar mı? Madem kendisi üşüyor oğlu da üşüyordur. Korumak lazım. Niye ana olmuş ki? O sağ olduğu müddetçe yavrularına sahip çıkmalı değil mi?
Elbete ki yukarıda ki sorular ancak bir anaya sorulur.
Vefat etmiş bir yavrusunu bile üşür diye mezarını ancak bir ana örter.
Madem ki hava soğuk, madem ki mevsim kış yavrusunu korumalı öğle değil mi?
İşte size iki fotoğraf ve iki yorum.
Varın gerisini siz düşünün.
Öyle kuru laflarla ana övülmez.
Zaten hiçbir ananın hakkı ödenmez.
Her neyse.
20 Nisan 2024 — okunma
Takvimler 26 Mart 2024’ü gösteriyordu. Ramazanın On altısıydı. Yanıma aldığım iftarlıklarla Ünye’den yola çıktım. Günlerden salıydı… Niyetim Korgan ve Kumru ilçelerini görmekti. Ramazan ayı olduğu için bazı zorlukları olacaktı. Ancak ataların...
Devamını Oku
29 Mart 2024 — okunma
Ne zaman mart ayı gelse hep aynı hatıra canlanır gözümde. Sanki daha dün gibiydi… Köyümüze okul açılması haberi gelince okul çağında çocukları olan ailelerde bir telaş başladı. Ben okul ne, niye okula gidiliyor bilmiyordum. Hatta çok kişi...
Devamını Oku
7 Mart 2024 — okunma
Aradan yedi ay gibi bir zaman geçti. Geçmiş notlarımı incelerken 20 Temmuz 2023 tarihinde yani sıcak bir yaz gününde yolum Torul’a uğramış; orada bulunan bir çay ocağında mola vermiştim. Daha sonra 12 Kasım 2023 tarihinde “Torul’da Bir Çay Bahçesi”...
Devamını Oku
18 Şubat 2024 — okunma
Bazen bizim basitmiş gibi görüp, tarihe mâl olan o kadar çok şey vardır ki kayıt altına alınmadığında unutulup gider. İnsan hayatında olduğu gibi toplumların hayatına girmiş ve zaman içinde yok olmuş neler vardı kim bilir? Tarihi ve kültürel değerlerin...
Devamını Oku
6 Şubat 2024 — okunma
Nemli bir yaz ayıydı. Takvimler 18 Temmuz 2023 tarihini gösterirken düştüm yollara. Maksadım daha önce ayak basmadığım toprakları yerinde görmekti. Her ne kadar uzun sür kalamayacak olsam da en azından dünya gözü ile etrafı bir temaşa edip, havasını...
Devamını Oku
25 Ocak 2024 — okunma
Yolumun Samsun’un Ayvacık ilçesine düşmesiyle şehri bira dolaştıktan sonra Belediye Başkanı ile bir görüşme yapmak istedim. Her vatandaş gibi görüşme için sıramı aldım ve davet edilince makama kabul edildim. Daha içeri girer girmez Ordu’nun Perşembe...
Devamını Oku
10 Ocak 2024 — okunma
Takvimler 23 Temmuz 2023’ü gösteriyordu. Sahilin hem kavurucu hem de buram buram terleten sıcağından uzaklaşmak için daha güneyine doğru birkaç günlük bir ziyaret etmeyi planladım. Ünye’den yola çıkıp, sahil boyu yol aldıktan sonra, Giresun’un Dereli...
Devamını Oku
4 Ocak 2024 — okunma
Takvimler aralık ayını gösteriyordu. Bölge sonbaharın güzel anlarını yaşıyordu. Sararmış yapraklar yer ile buluşu hasbihal etmeye başlamış, daha önce aynı dalı süslemiş diğer yaprakların da yanına gelmesini bekliyordu. Yazın terleten sıcaklığı...
Devamını Oku
22 Aralık 2023 — okunma
Her ne kadar “Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı var” denişe de çayın yeri bir başladır. Çay; dost ile de içilir düşman ile de… Kalabalıkta da içilir, yalnızken de… Evde, parkta, piknikte, lokantada ve buna benzer yerlerde içilen sıcak bir...
Devamını Oku
11 Aralık 2023 — okunma
Karadeniz’e yüksekten bakan bir vatan toprağı. Tarihi de coğrafyası da incelemeye değer. Geçmişi bazen hazin, bazen göğüs kabartan bir özelliğe sahip. Biz tarihine ve coğrafyasına teferruatlı bir şekilde girmemiz mümkün değil. Hani “Geçiyordum...
Devamını Oku
Yorum yazabilmek için oturum açmalısınız.